Jeanette si verd

Hundretusenting.

Kjennast det som. Eg har ein tendens til å rote meg vekk inn på nettet. Det er akkurat som ein stor skog full av spennande ting. Kvar gong eg ser ein nydelig blomst, eit snodig dyr eller ei sildrande elv må eg utforske det. Nesten som eg må springe frå plass til plass, berre for å ikkje gå glipp av ein einaste ting. Og slik er det når eg forvillar meg inn på bloggar, om alt ifrå mote, interiør eller foto. Sider der eg kan kjøpe fine skattar, og youtube med klipp etter klipp.

Huh. Den neste linken føre alltid til ein anna spennande link. og derifrå er der sjølvsagt ein anna link som anbefala ein ny link. Og slik er helvete i gong. Eigentleg blir eg berre så stressa at eg ikkje greier å lese teksten som står på sidene, men berre ser på bilda. Akkurat som ein unge som ikkje kan å lese. Men det er bra altså, for eg elskar å sjå på fine bilder. Bilder eg kan drøyme meg vekk i, og som eg kan få inspirasjon i gjennom.

Ein anna ting eg kjenner irriterar meg grenselaust er alle dei "Paris-Hilton-etterlikning-ha-ei-lita-rotte-under-armen-bloggane" som faktisk tjenar fett på det! Eg meinar, ærleg talt! Kor lite inspirerande og forbanna mainstream går det å vere? Sukk, akkurat no har eg så mykje på hjertet eg skulle ha sagt om desse bloggarane, at orda set seg rett og slett fast i hovudet mitt.

Eg må berre få det ut ein anna dag.


No går eg å legg meg.