Jeanette si verd

Sin eigen herre.

Det å bli vaksen innebære å ta ansvar over eige liv. Ein sannheit med moderasjonar. Eg kjenner ein trang til å rive meg vekk ifrå den vanlege A4-kvardagen. For sjølv om mennesket har ansvaret for eige liv, så har dei daglege pliktene eit visst 'eigarskap' i livet til kvar enkelt. Då tenket eg på jobb, møter, økonomi, osv. Plikter som ikkje gjer deg så fri i kvardagen lenger.

Aller helst ville eg ha vore fri får alle slike 'plikter'. Være min eigen sjef, ha mi eiga bedrift, tjene gode pengar og reise vekk til eksotiske strøk når eg måtte ønske det. Sjølvsagt er dét mogleg å oppnå med mykje arbeid. Men det er alltid noko som sikk kjeppar i hjulet på alle planane. Alle idéane som surrar opp i hovudet til alle døgnet sine tider. Økonomien setter stopper for alle planane eg kunne tenke meg å gjennomføre. Hadde eg berre vore fødd med gullhår i ræva, eller vunne i lotto skulle eg ha sett dei fleste av planane mine ut i livet.

Eg synst berre tanken på at eg ikkje får gjort akkurat som eg vil er svært frustrerande. Tanken på at eg akkurat no ikkje lever det livet eg ikkje er heilt komfortabel med. Men som sagt, det er vel ein del av å skulle bli vaksen. Eller å vere sin eigen 'lykkesmed' som ein kallar det. Men som ein klok mann så ofte sei til meg; alt er mogeleg berre ein jobbar for det. Kanskje ikkje den lettaste retninga eg har valgt. Men i mellomtida får eg berre måle bileter, klekke ut smarte idéra og ta masse bilder. Så kanskje fell det noko ned i hovudet mitt ein dag?