Jeanette si verd

Hausten.

Hausten er mi yndlingsårstid. Men helst når den er fin då, soklart.
Eg elskar den skarpe og klare lufta som er på ein skikkelig fin haustdag. Det kjennast ut som ein får puste skikkelig, og den lukta av jord, eple og alt anna hausten sine grøder måtte by på.
For å ikkje snakke om fargane, dei nydelige raude og gule fargane på tred og plantar som gjev ein skarp kontrast til dei mørkegrøne åsane og fjella som får ein anelse blått i seg.

Men Bergen er alt anna enn det akkurat no. Regna plaska ned, nordavinden tek godt tak i paraplyen og bøyer den fint bakover i ein boge og menneska traskar i si eiga verd. For oppteken med å halde auge med kor dei skal sette beina for å ikkje trakke midt opp i ein stor dam. Eg kjenner meg ikkje klar for at mørke skal vende tilbake, for 'sollageret' mitt er på langt nær halvfullt. Etter ein våt og kald springetur i regnet i stad, tok eg meg nokre minuttar i solarium. Eg drøymde meg vekk i 15. minutt. Tenkte at eg låg på eit svaberg, bølgene lagde duvande avslappande lydar og eg haurde måkeskrik i det fjerne.......Men akk. Den følelsen varte ikkje lenge. Då var det på med våte og kalde treningsutstyr og realiteten vart ein virklegheit.....