Det var ein gong eit lite frø. Som spira inn i magen og vart til ein liten bolle. Alle skulle trykke og klemme på bollen- og var svært nysgjerrig på kven som skjulte seg der inne. Alle visste det var ein vakker liten skatt. Men det var jo ikkje spesiellt lett å snakke med nurket når den var på innsida av verda.Nurket let vente på seg og kom ikkje ut før han ville det sjølv. Han likte seg alt for godt inn i mammaen sin mage. Éin dag etter at skapningen skulle melde sin ankomst såg lille Karl Elias dei store augene til mammaen og pappaen sin for fyrste gong. Og det var kjærleik ved fyrste augekast.
Det høyrer med til historia at mammaen og pappaen fekk den vesle vakre skapningen til odel og eige resten av livet sitt....
2 kommentarer:
for eit nurk! Søt:)
Ja, han e til å ete opp:)
Legg inn en kommentar