Tights.
Aleine.Tunge regndråpar treff andletet. Mørket favnar kroppen idét joggeskoa treff vegen dekka av sørpe og morkna jord. I ei verd for seg sjølv saman med Bo Kaspers på øyret. Avhengig som ein narkoman.
Eg og vatnet spring side om side. Eg spring om kapp med det- men har ikkje sjangs på å nå det att. Det har allereide kome til enden før eg er der. Det er rart med vatten. Det kan sjå stille ut- men det ligg der som eit lunefullt djup i mørket. Etterliknar lysa og byen. Det etterliknar til og med meg.
Ein sleten kropp med raude kinn kjennast som lykke. Lykke som dampar av vatten mot glovarme hud. Dråpar som lagar elv av mascara. Svarte striper som er ein motpol til tårer av sorg.
Lungegårdsvatnet eg elskar deg.Du er mi oase av bygd- midt i ein hektisk by. Ein oase som eg har delt mine tankar med. Men dei er mellom meg og deg. Og du tystar ikkje.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar