Jeanette si verd

Dørvakt.

I helga har eg vore dørvakt. Med tre par håpefulle auger som såg på meg, leande under ein paraply i regnet, tok eg fatt på oppgåva. Eg tok av meg pelsen- berre for å verke meir truverdig. Eg spurte folk fint etter bevis, og folk gav meg beviset opp i hendene. 

Eg kommenterte både frisyre og anna. Fleire sa at dei kanskje ikkje hadde vore spesiellt heldig med fotografiet akkurat den dagen. Dei unskylda seg og sa at det kanskje ikkje var deira "beste" periode i livet. Og det kunne eg seie meg einig i.

Då eg ville ta bevis av dei som gjekk ut døra frå utestaden mista eg truverdigheita mi.

Sånn endte den kvelden.